Barbara Szurig-Werner “Basia”, „Basia Amorkowa” (1924-2022)
Z głębokim żalem informujemy, że w dniu 23 marca 2022 r. zmarła Barbara Szurig-Werner „Basia Amorkowa”.
Urodziła się 10 kwietnia 1924 r. w Warszawie, w rodzinie Wacława i Marii z domu Sadkowskiej.
Żołnierz, sanitariuszka 2. kompanii “Rudy” batalionu „Zośka”. Jako sanitariuszka brała udział w pierwszej akcji Batalionu o kryptonimie „Wilanów” w dniu 26 września 1943 r.
Od pierwszych dni Powstania Warszawskiego łączniczka Andrzeja Romockiego „Morro”, dowódcy kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. W dniu 19 sierpnia 1944 r. na Starym Mieście w okolicach PWPW została ciężko ranna po wybuchu „szafy”. Przeniesiona do szpitala przy Miodowej 23, gdzie leżała do 2 września 1944 r. Cudem ocalała w jego ponownym zbombardowaniu przez Niemców. Dzięki wstawiennictwu niemieckich, rannych żołnierzy, którzy leżeli w tym samym powstańczym szpitalu, nie została rozstrzelana. Wywieziona sanitarką niemiecką do Szpitala Wolskiego, a stamtąd przewieziona furmanką do szpitala do Milanówka. 9 września 1944 r. odznaczona Krzyżem Walecznych.
Po wojnie studiowała medycynę, specjalizując się w kardiochirurgii, była uczennicą prof. Leona Manteuffela – twórcy polskiej szkoły chirurgii klatki piersiowej i serca; a później m.in. szefową prof. Zbigniewa Religi, z którym pracowała w warszawskim Instytucie Kardiologii.
Kapitan Wojska Polskiego.
W lutym 2021 roku odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Pogrzeb Barbary Szurig-Werner odbędzie się w dniu 1 kwietnia 2022 r.: o godz. 10.00 Msza Święta w kościele św. Karola Boromeusza przy ul. Powązkowskiej 14, po czy nastąpi odprowadzenie do grobu rodzinnego na Powązkach.
Zobacz także tekst: Moje wspomnienie o pani Barbarze Szurig-Werner, autorstwa Anny Roczkowskiej