Janusz Brochwicz-Lewiński – „Gryf” (1920 – 2017)
Z wielkim żalem informujemy, że w dniu 5 stycznia 2017 r. zmarł w Warszawie Janusz Brochwicz-Lewiński – „Gryf” – urodzony w dniu 17 września 1920 r. w Wołkowysku, syn Stanisława i Jadwigi z domu Piechocińskiej.
Po ukończeniu nauki w liceum w Wołkowysku rozpoczął służbę wojskową. W stopniu kaprala podchorążego walczył w kampanii wrześniowej.
Brał udział w konspiracji ZWZ-AK, w 1944 r. przeniesiony do Warszawy.
Od marca 1944 r. w Batalionie „Parasol” jako dowódca 1 drużyny IV plutonu 1 kompanii.
W powstaniu w stopniu sierżanta pchor. był zastępcą dowódcy i p.o. dowódcy II plutonu 1 kompanii „Parasola” – dowodził obroną Pałacyku Michla na Woli, ciężko ranny w dniu 8 sierpnia na Cmentarzu Ewangelickim, przebywał w kilku szpitalach, ewakuowany kanałami ze Starego Miasta do Śródmieścia – po kapitulacji powstania znalazł się w obozie przejściowym Lamsdorf i obozie jenieckim w Murnau.
Po wojnie pozostał na emigracji: najpierw służył w armii brytyjskiej, potem pracował jako brytyjski urzędnik.
Powrócił na stałe do Polski w 2002 r., mieszkał w Warszawie.
Od 2007 r. Honorowy Obywatel m. st. Warszawy.
Odznaczony m. in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznym, Krzyżem Wielkim, Komandorski i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W dniu 24 kwietnia 2008 r. awansowany do stopnia generała brygady.