Historia

Historia Komitetu

Sprawy i problemy związane z kwaterą cmentarną Batalionu AK „Zośka” były omawiane początkowo w czasie kilku spotkań w mieszkaniu Anny Zawadzkiej, z udziałem Danuty Bytnar-Dziekańskiej, Marii Dawidowskiej-Strzembosz, Władysława Findeisena, Bogdana Juliusza Deczkowskiego, Kazimierza Łodzińskiego i Stanisława Sieradzkiego.

W efekcie tych spotkań i dyskusji z inicjatywy prof. Władysława Findeisena powołano osiemnastoosobowy Komitet Założycielski, w skład którego weszli: Stanisław Broniewski, Bogdan Celiński, Bogdan Juliusz Deczkowski, Danuta Bytnar-Dziekańska, Władysław Findeisen, Roman Grzybowski, Michał Gutt, Kazimierz Łodziński, Stefan Mirowski, Wiesław Paluszyński, Ewa Rondio, Ewa Rzetelska-Feleszko, Stanisław Sieradzki, Maria Dawidowska-Strzembosz, Anna Szumiec-Mitera, Włodzimierz Trojan, Barbara Wierzbicka i Anna Zawadzka.

Na zebraniu Komitetu Założycielskiego 11 kwietnia 1988 r., któremu przewodniczył prof. Władysław Findeisen, przedyskutowano i zaakceptowano projekt „Statutu Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu »Zośka«”.

„Społeczny Komitet Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu »Zośka«”, jako stowarzyszenie zarejestrowane, rozpoczął działanie po zarejestrowaniu statutu, co nastąpiło 1 lipca 1988 r.

Za główne cele statutowe Komitetu uznano:

■ opiekę nad grobami poległych żołnierzy „Zośki”,

■ upamiętnienie miejsc związanych z walkami Batalionu,

■ poszerzenie wiedzy i utrwalenie pamięci o czynach Batalionu oraz jego historii.

11 lipca 1988 r. odbyło się pierwsze Zgromadzenie Komitetu, w trakcie którego wybrano pierwsze władze Komitetu. Pierwszy zarząd Komitetu w latach 1988–1993 (w pierwszych kadencjach nosił nazwę prezydium Komitetu) tworzyli: Władysław Findeisen (przewodniczący), Bogdan Juliusz Deczkowski (wiceprzewodniczący), Barbara Wierzbicka (sekretarz), Danuta Bytnar-Dziekańska (skarbnik), Kazimierz Łodziński (członek) i Wiesław Paluszyński (zastępca członka). Komisję rewizyjną pierwszej kadencji tworzyli: Stefan Mirowski (przewodniczący), Anna Zawadzka (sekretarz), Roman Grzybowski (członek) i Ewa Rondio (zastępca członka).

Ponadto w skład Komitetu weszli pozostali członkowie grupy założycielskiej oraz deklarujący udział w pracach Komitetu: Bolesław Chmielewski, Anna Jakubowska, Tytus Karlikowski, Stanisław Rybka, Zofia Stefanowska, Barbara Wachowicz, Tadeusz Wiśniewski i Jadwiga Zbyszyńska.

1 listopada 1988 r. odbyła się pierwsza dwudniowa kwesta na cmentarzu Powązkowskim w kwaterze „Zośki” zorganizowana przez harcerzy z Hufca Mokotów im. Szarych szeregów i członków Komitetu, podczas której zebrano 255.460 zł (kwota przed denominacją).

Według stanu na 23 stycznia 1989 r., czyli w dniu pierwszego zebrania sprawozdawczego, Komitet liczył 30 członków, w tym 18 członków założycieli. W tej liczbie około połowę stanowiły osoby powyżej 60 lat (żołnierze „Zośki” i ich rówieśnicy), a 1/4 była młodsza o jedno pokolenie.

6 września 1993 r. podsumowano pierwszą kadencję działań Komitetu i wybrano nowy zarząd w składzie: prof. Kazimierz Łodziński (przewodniczący), Wojciech Feleszko (wiceprzewodniczący), Paweł Zarembski (sekretarz), Włodzimierz Trojan (skarbnik), Jan Maruszewski (sprawy grobów), Barbara Wachowicz (sprawy historyczno-propagandowe) i Aleksander Świecimski (kontakty ze środowiskiem).

Komisji rewizyjnej przewodniczył Stefan Mirowski, a w jej skład wchodzili: Stanisław Sieradzki (sekretarz), Anna Zawadzka, Władysław Findeisen i Roman Grzybowski.

Kolejna kadencja władz Komitetu rozpoczęła się 16 grudnia 1999 r. Przewodniczącym został ponownie prof. Kazimierz Łodziński, a w skład zarządu weszli: Jan Maruszewski (wiceprzewodniczący), Hubert Żórawik (sekretarz), Daniela Ogińska (skarbnik), Anna Jakubowska, Jadwiga Grzybowska, Tadeusz Sochański oraz Lucyna Bieniasz (zastępca członka).

W skład komisji rewizyjnej weszli: Krzysztof Mirowski (przewodniczący), Tadeusz Zieliński, Piotr Waroczewski, Andrzej Żupański i Zofia Rydz-Podstawska (zastępca członka).

W okresie od zakończenia przebudowy kwatery poległych żołnierzy Batalionu „Zośka” (poświęcenie nowej tablicy symbolicznego zbiorowego grobu żołnierzy, którzy nie są pochowani w Kwaterze, odbyło się 31 października 1989 r.) do końca lat 90. dzięki dalszym działaniom podejmowanym przez Komitet – przy wsparciu finansowym niektórych instytucji, osób prywatnych, członków rodzin poległych, kwest prowadzonych podczas świąt rocznicowych 1 sierpnia i 1 listopada przez członków Komitetu i harcerzy oraz pomocy środowiska żołnierzy Batalionu „Zośka” – udało się m.in. zrealizować następujące przedsięwzięcia:

■ pięciokrotna wymiana brzozowych krzyży na wszystkich grobach w kwaterze – przy wydatnej pomocy Tytusa Karlikowskiego;

■ prowadzenie systematycznej naprawy grobów i utrzymania stosownej do pory roku zieleni – nadzór Jana Maruszewskiego;

■ przeprowadzenie renowacji okalającego kwaterę muru obłożonego piaskowcem dzięki funduszom otrzymanym od władz wojewódzkich – nadzór jw.;

■ spowodowanie, dzięki stałym kontaktom z zarządem Cmentarza Wojskowego – Powązki, umiejscowienia na nim w bezpośrednim sąsiedztwie kwatery A-20 mogił zmarłych: Zdzisławy Bytnarowej, Romana Grzybowskiego, Stefana Mirowskiego, Zygmunta Kujawskiego, Bogdana Juliusza Deczkowskiego i Stanisława Broniewskiego;

■ odnowienie grobu i ustawienie brzozowego krzyża z jednolitą tabliczką zmarłej Stanisławy Kwaskowskiej, sanitariuszki „Pani Stasi” z sanitariatu Kedywu, niosącej pomoc żołnierzom „Zośki” zarówno w okresie przedpowstaniowym, jak i w szpitalach w czasie Powstania Warszawskiego (kwatera C-10);

■ rozpoczęcie działań w celu uzyskania zgody i funduszy na zagospodarowanie wolnej przestrzeni kwatery za murem-barykadą – Mogiłą Symboliczną, co zostało zrealizowane do 2002 roku; założenia wykonano według projektu architekta Aleksandra Świecimskiego „Olka”, zaakceptowanego przez Komitet w uzgodnieniu z Radą Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz przedstawicielami Szarych Szeregów.

W ramach uroczystych obchodów 50. rocznicy Powstania Warszawskiego Komitet wraz ze środowiskiem żołnierzy Batalionu Zośka” i władzami m.st. Warszawy ufundował tablice upamiętniające następujące wydarzenia:

■ uwolnienie 348 Żydów z obozu zagłady „Gęsiówka” przez żołnierzy „Zośki” w czasie walk Powstania Warszawskiego 5 sierpnia 1944 r. – odsłonięcia tablicy wmurowanej w ścianę budynku przy ul. Anielewicza 34 (dawniej ul. Gęsia) dokonano 5 sierpnia 1994 r.,

■ śmierć drużynowego 80 WDH por. phm Konrada Okolskiego „Kuby”, dowódcy plutonu „Felek” 2 kompanii „Rudy” Batalionu „Zośka” i jego poległych żołnierzy – odsłonięcia tablicy przy ul. Spokojnej 13 dokonano w rocznicę tamtego wydarzenia, 11 sierpnia 1994 r.,

■ śmierć ostatniego dowódcy plutonu „Felek”, por. phm Jerzego Gawina „Słonia”, poległego w ostatnim dniu walk 23 września 1944 r. na Czerniakowie – odsłonięcia tablicy umieszczonej na kamiennym głazie na skwerze przy ul. Czerniakowskiej dokonano 11 listopada 1994 r.

W kolejnych latach:

■ doprowadzono do zamontowania tablic pamiątkowych w miejscach walk Batalionu: na przebudowanym murze Cmentarza Powązkowskiego przy ul. Ostroroga (odsłonięcie 1 września 2002 r.), na murze Cmentarza Ewangelicko-Augsburskiego przy ul. Młynarskiej 54/58 (odsłonięcie 31 lipca 2007 r.), na budynku „Twierdzy” – szkoły przy ul. Okopowej 55 (wymiana tablicy na większą, czytelniejszą 11 sierpnia 2007 r.);

■ w wyniku intensywnych starań doprowadzono do nadania jednej z ważnych arterii Ursynowa nazwy alei Jana Rodowicza „Anody” (uroczystość odbyła się 19 września 2005 r.);

■ uczestniczono w uroczystości poświęcenia w nowym miejscu pamiątkowego głazu – pomnika i krzyża upamiętniającego bohaterską śmierć Feliksa Pendelskiego „Felka” i Andrzeja Zawadowskiego „Grubego” w czasie odwrotu z akcji „Czarnocin” (w związku z przebudową skrzyżowań dróg lokalnych z drogą szybkiego ruchu Warszawa-Katowice było konieczne przeniesienie pomnika w inne miejsce; w porozumieniu z miejscowymi władzami zaakceptowano przeniesienie pomnika na cmentarz w pobliżu zabytkowego kościoła w miejscowości Chojnata, w bliskim rejonie trasy; pomnik zyskał na oprawie architektonicznej i jest bardziej wyeksponowany; uroczystość odbyła się 4 października 2009 r.);

■ stworzono ewidencję grobów poległych i zmarłych po wojnie żołnierzy „Zośki” – mogił rozsianych po innych cmentarzach, także poza Warszawą;

■ wznowiono szóste wydanie książki „Pamiętniki żołnierzy Baonu Zośka” (w nakładzie 1000 egzemplarzy);

■ podjęto prace nad opracowaniem Kroniki Społecznego Komitetu, w której oprócz działań Komitetu podstawową część ma stanowić historia walk Batalionu „Zośka” na szlaku powstańczym, zobrazowana zdjęciami miejsc upamiętniających czyny powstańcze (wykonawca – art. fot. Tadeusz Sumiński „Leszczyc”); dokonano ewidencji tych miejsc i wykonano większość zdjęć;

■ nawiązano kontakt z przedstawicielami szkół i jednostek harcerskich, które pragną uczestniczyć w pracach Komitetu;

■ organizowano i przeprowadzano coroczne zbiórki pieniężne w kwaterze w dniach 1 sierpnia i 1 listopada w celu zasilenia kasy Komitetu na wydatki statutowe.

Środowisko Żołnierzy Batalionu „Zośka” przez wiele lat starało się o nawiązanie współpracy z wojskiem, jednak układy polityczne w latach powojennych nie sprzyjały temu zamierzeniu. Propozycje współdziałania były początkowo całkowicie odrzucane. Dopiero w drugiej połowie lat 90. „Zośkowcy” uzyskali aprobatę kolejnych Ministrów Obrony Narodowej na współpracę z Wojskiem Polskim. Wtedy to po raz pierwszy otrzymali propozycję współdziałania z Jednostką Wojskową Komandosów z Lublińca. Od tego momentu rozpoczęła się współpraca żołnierzy Batalionu „Zośka” z tą jednostką, która doprowadziła do wydania 30 marca 2000 r. decyzji Ministra Obrony Narodowej Bronisława Komorowskiego o przejęciu dziedzictwa i tradycji Batalionu Armii Krajowej „Zośka” 1942–1944 przez Szkołę Podoficerów i Młodszych Specjalistów Działań Specjalnych, wchodzącej wówczas w skład 1 Pułku Specjalnego Komandosów.

6 października 2000 r. Minister Obrony Narodowej nadał Szkole Podoficerów proporzec jako symbol najwyższych wartości, sławy wojennej i tradycji oraz wierności, honoru i męstwa żołnierskiego, ufundowany przez środowisko kombatantów Batalionu Harcerskiego „Zośka” Armii Krajowej. W tym samym dniu zostały podjęte przez Ministra Obrony Narodowej decyzje w sprawie wprowadzenia odznaki Batalionu „Zośka” na beret Szkoły Podoficerów i Młodszych Specjalistów Działań Specjalnych, nadaniu szkole nazwy wyróżniającej Batalionu Harcerskiego AK „Zośka” oraz obchodzeniu przez jej żołnierzy święta w dniu 26 września, w rocznicę pierwszej akcji przeprowadzonej przez Batalion „Zośka” – Akcji Wilanów.

Dzięki inicjatywie kombatantów, żołnierzy Batalionu „Zośka”, Kanclerz i Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, z zachowaniem wszystkich istniejących procedur, przeniosła w 2001 roku insygnia odznaczenia ze sztandaru „Zośki” na proporzec Szkoły Podoficerów i Młodszych Specjalistów Działań Specjalnych. Zostały one następnie 7 października 2005 r. przekazane na sztandar Jednostki Wojskowej Komandosów.

Wszystkie wcześniejsze postanowienia związane z przekazaniem Jednostce Wojskowej Komandosów tradycji Batalionu „Zośka” oraz ufundowaniu i uhonorowaniu sztandaru jednostki Orderem Virtuti Militari, zostały w ramach reorganizacji, rozkazem ówczesnego dowódcy – płka Dariusza Dachowicza przekazane 25 września 2007 r. powstałemu Zespołowi Dowodzenia.

Następna kadencja władz Komitetu rozpoczęła się 3 czerwca 2003 r. – wybrano władze w składzie:

■ Prezydium: Kazimierz Łodziński – przewodniczący, Jan Maruszewski – wiceprzewodniczący, Anna Saska – skarbnik (którą 25 maja 2004 r. zastąpił Stanisław Wyganowski), Tadeusz Sochański – sekretarz, Anna Jakubowska, Jadwiga Zbyszyńska-Grzybowska i Piotr Sikorski;

■ Komisja rewizyjna: Krzysztof Mirowski – przewodniczący, Zofia Podstawska-Rydz, Tadeusz Zieliński i Małgorzata Żuber-Zielicz.

9 maja 2005 r. Komitet uzyskał status organizacji pożytku publicznego.

W początku lat 2000. w Komitecie rozpoczęła się zmiana pokoleniowa; w jego składzie przybywało coraz więcej osób nowego pokolenia.

3 kwietnia 2006 r. wybrano nowe władze Komitetu:

■ Prezydium: Kazimierz Łodziński – przewodniczący, Piotr Sikorski – wiceprzewodniczący, Tadeusz Sochański – sekretarz, Grażyna Krysiak – skarbnik, Jadwiga Zbyszyńska-Grzybowska, Jan Maruszewski, Stanisław Wyganowski i Wojciech Wolski (zastępca członka);

■ Komisja rewizyjna: Krzysztof Mirowski – przewodniczący, Zofia Podstawska-Rydz, Tadeusz Zieliński (od 26 lutego 2008 r. Anna Roczkowska) i Małgorzata Żuber-Zielicz.

Od 23 kwietnia 2009 r. Komitetem kierowały nowe władze:

Zarząd:

– prof. Tytus Karlikowski (przewodniczący),

– Piotr Sikorski (wiceprzewodniczący),

– Tadeusz Sochański (sekretarz),

– Grażyna Krysiak (skarbnik)

– Stanisław Wyganowski, Tomasz Karasiński i Julian Borkowski (członkowie).

Komisja Rewizyjna:

– Krzysztof Mirowski (przewodniczący),

– Anna Roczkowska i Jacek Bartnicki (członkowie).

Po śmierci Tadeusza Sochańskiego 19 maja 2011 r. doszło do kolejnych zmian personalnych: w skład zarządu wszedł Jacek Bartnicki, który objął funkcję sekretarza, Krystyna Borowska została zastępcą członka zarządu, a Witold Kon został wybrany jako członek komisji rewizyjnej.

Od 2009 roku za podstawowe zadania uznano pogłębienie integracji ze środowiskiem żołnierzy Batalionu „Zośka” oraz wprowadzenie stałych komisji problemowych, które wzięły na swoje barki ciężar prowadzenia codziennych działań.

Powołano następujące komisje:

– Komisja d/s kwatery – Stanisław Wyganowski,

– Komisja d/s młodzieży – Anna Roczkowska,

– Komisja d/s opiekuńczych – Barbara Borkowska,

– Komisja Historyczna – Julian Borkowski.

Podczas kadencji w latach 2009–2012 zrealizowano następujące sprawy:

■ wybudowano grób Ewy Ott znajdujący się na cmentarzu w Podkowie Leśnej,

■ latem 2010 roku przeprowadzono remont Kwatery: zostały wymienione wszystkie brzozowe krzyże znajdujące się w Kwaterze A-20 oraz poza Kwaterą,

■ w czerwcu 2011 roku Komitet jako wydawca doprowadził do drugiego, zmienionego i poszerzonego wydania książki Włodzimierza Trojana pt. „Przewodnik po Kwaterze „Zośka” Armii Krajowej” w nakładzie 2.000 egzemplarzy.

■ od listopada 2011 roku Komitet ma własną stronę internetową: www.batalionzoska.pl

Zgromadzenie Komitetu 8 listopada 2011 r. dokonało istotnych zmian w statucie, w szczególności przez wprowadzenie możliwości prowadzenia przez Komitet działalności odpłatnej w postaci wydawnictw na wszystkich polach eksploatacji.

W kolejnej kadencji (od 22 maja 2012 r. do 17 czerwca 2015 r.) pracami Komitetu kierowali:

Zarząd:

– prof. Tytus Karlikowski (przewodniczący),

– Piotr Sikorski (wiceprzewodniczący),

– Stanisław Wyganowski (wiceprzewodniczący)

– Jacek Bartnicki (sekretarz),

– Grażyna Krysiak (skarbnik)

– Tomasz Karasiński i Julian Borkowski (członkowie).

Komisja rewizyjna:

– Krzysztof Mirowski (przewodniczący),

– Anna Roczkowska i Daniela Ogińska (członkowie).

Priorytetem działań Komitetu podczas kadencji w latach 2012–2015 było godne uczczenie 70-lecia powstania Batalionu „Zośka”. Temu służyły następujące działania Komitetu:

■ styczeń 2013 roku – siódme, rozszerzone wydanie „Pamiętników żołnierzy Batalionu ”Zośka”, w formule wydawnictwa 3-tomowego, w nakładzie 2.000 egzemplarzy;

■ 5–7 października 2013 r. – uroczyste obchody 70-lecia powstania Batalionu, składające się ze spotkania pokoleń, Apelu Pamięci oraz uroczystości w Centralnej Bibliotece Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego;

■ 14 października 2014 r. – sesja historyczna pt. „Batalion Zośka – historia prawdziwa”;

przy obu tych imprezach współorganizatorem była CBW, a w przypadku 70-lecia również Jednostka Wojskowa Komandosów w Lublińcu; wydatny udział w przygotowaniu 70-lecia miała Grupa Historyczna „Zgrupowanie Radosław”.

Zdarzeniem zasadniczej rangi było podjęcie 6 grudnia 2012 r. przez Środowisko Żołnierzy Batalionu „Zośka” uchwały o zakończeniu działalności i o pełnej integracji środowiska z Komitetem. Efektem tego było zawarcie 5 lutego 2013 r. porozumienia, na mocy którego Komitet przejął zadania środowiska, tradycje „Zośki” oraz logo „Zośki”.

Jednym ze skutków porozumienia było powołanie w Komitecie kolejnej komisji pod nazwą „Koło Żołnierzy Batalionu »Zośka«”.

Inne ważne sprawy realizowane przez Komitet w latach 2012–2015 to:

7 marca 2013 r. – odsłonięcie pomnika Jana Rodowicza „Anody” przy ul. Anody na warszawskim Ursynowie;
wiosna 2013 r. – oficjalny głos Komitetu w sprawie publikacji Elżbiety Janickiej (publikacja oświadczenia w „Gazecie Wyborczej” i w Internecie);
lata 2013–2015 – remont kwatery: wymiana wszystkich brzozowych krzyży oraz wszystkich tablic nagrobnych, uwzględniających najbardziej aktualne dane historyczne;
przejęcie organizacji Apelu pod Arsenałem – od 2014 roku Komitet jest już samodzielnie organizatorem obchodów, a przedsięwzięcie organizuje we współpracy z Jednostką Wojskową Komandosów i Hufcem ZHP Warszawa Mokotów im. Szarych Szeregów;
bliskie, robocze i odświętne kontakty z JWK w Lublińcu;
bliska współpraca z GH „Zgrupowanie Radosław”, uczestniczącą niemal we wszystkich przedsięwzięciach Komitetu;
współpraca z Hufcem ZHP Warszawa Mokotów im. Szarych Szeregów – porozumienie o współpracy uroczyście podpisane na sesji historycznej 14 października 2014 r.;
działania informacyjno-edukacyjne – oprócz strony internetowej Komitetu jest prowadzona strona Komitetu na Facebooku;
notacje filmowe – przeprowadzono wywiady z 12 żołnierzami Batalionu oraz zapis obchodów 70-lecia i sesji historycznej;
sprawy wydawnicze – wydano film Mariusza Malca pt. „Batalion Zośka – okruchy historii” (2013 rok) oraz relację filmową Jacka Frankowskiego z obchodów 70-lecia utworzenia Batalionu.

17 czerwcu 2015 r. w związku z upływem kolejnej kadencji władz doszło do istotnych zmian personalnych we władzach Komitetu – prof. Tytus Karlikowski został wybrany Honorowym Przewodniczącym Komitetu, zaś nowe władze stanowią:

Zarząd:

– Piotr Sikorski (przewodniczący),

– Stanisław Wyganowski (wiceprzewodniczący),

– Wiesław Paluszyński (wiceprzewodniczący),

– Jacek Bartnicki (sekretarz),

– Grażyna Krysiak (skarbnik),

– Anna Roczkowska (członek),

– Tomasz Karasiński (członek, złożył rezygnację 26 października 2015 r.).

Komisja rewizyjna:

– Witold Kon (przewodniczący),

– Maria Wałęza i Andrzej Dudziec (członkowie).

Sprawy, które były przedmiotem zainteresowania Komitetu w nowej kadencji, to:

w zakresie działalności wydawniczej wydanie książki autorstwa Agnieszki Pietrzak „Żołnierze Batalionu Armii Krajowej »Zośka« represjonowani w latach 1944–1956”, poświęconej powojennym losom żołnierzy „Zośki” (wydanie drugie, zmienione i poszerzone);
przywrócenie właściwej rangi obchodom wyzwolenia przez „Zośkę” obozu koncentracyjnego „Gęsiówka”; dzięki staraniom Komitetu wpisano te obchody do głównego kalendarza wydarzeń organizowanych przez m.st. Warszawę; w obchodach wyzwolenia obozu 5 sierpnia 2016 r. wzięli udział m.in. władze Warszawy i ambasador Izraela;
przywrócenie rangi obchodom Akcji Wilanów, pierwszej zbrojnej akcji Batalionu „Zośka”; uzyskano dla tej uroczystości 26 września 2016 r. patronat Burmistrza Dzielnicy Wilanów; nawiązano przy tej okazji kontakty z Naczelnym Kapelanem ZHP, który odprawił tego dnia uroczystą mszę świętą poświęconą żołnierzom „Zośki”;
zorganizowanie wystawy w Centralnej Bibliotece Wojskowej, poświęconej wyzwoleniu „Gęsiówki” (październik 2016 roku); w realizację tej wystawy wniosło ogromny wkład Archiwum Akt Nowych; autorem scenariusza wystawy był Mariusz Olczak;
w związku z postępującym procesem zużycia sztandaru „Zośki” podjęcie decyzji o wykonaniu jego repliki; jednocześnie w celu zacieśnienia kontaktów z wojskiem, będącym spadkobiercą bojowych tradycji Batalionu, przekazano w depozyt Jednostki Wojskowej Komandosów w Lublińcu dotychczasowy sztandar; uroczystość przekazania odbyła się zgodnie z ceremoniałem wojskowym, podczas święta Jednostki Wojskowej Komandosów w maju 2016 roku.

Sprawą zasadniczej wagi jest przejęcie przez Komitet zadania upamiętnienia Harcerskiego Batalionu AK „Parasol”. Zgromadzenie Komitetu 15 czerwca 2016 r. podjęło uchwałę o przyjęciu do Komitetu Środowiska Żołnierzy Batalionu „Parasol” i wprowadzenie odpowiednich zmian w statucie Komitetu.

Środowisko Żołnierzy „Parasola” podjęło uchwałę o zakończeniu działalności i o pełnej integracji środowiska z Komitetem. Efektem tego było zawarcie 5 lipca 2016 r. porozumienia, na mocy którego Komitet przejął zadania środowiska, tradycje „Parasola” oraz logo „Parasola”.