Wspomnienia

Piotr Sikorski, Witold Sikorski – Wspomnienie o Jerzym Krzymowskim „Jodle”

Jerzy Jacek Krzymowski, urodził się w dniu 1 sierpnia 1920 r. w Żelechowie jako syn Władysława i Stanisławy z domu Karasińskiej.

Rodzice stworzyli Jerzemu doskonałe warunki do rozwoju i wychowania: wychowywał się w rodzinie prawniczej (ojciec wykonywał zawód sędziego, a potem adwokata), był uczniem gimnazjów i liceów w Zamościu, Puławach i Garwolinie.

Podczas okupacji mieszkał w Warszawie (na ul.. Natolińskiej, a ostatnie mieszkanie przed powstaniem ul. Złota 93), od 1941 r. studiował w Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. Wawelberga (na ul. Mokotowskiej 4/6) – w 1942 r. cudem uniknął wywózki całej grupy studenckiej na roboty do Niemiec.

Od marca 1942 r. brał udział w konspiracji, brał udział w kursie Szkoły Podchorążych AK; posiadał stopień kaprala podchorążego, w sierpniu 1944 r. awansowany do stopnia plutonowego.

Przez cały okres okupacji i powstania używał pseudonimu „Jodła”.

Od września 1942 r. w składzie Kedywu Okręgu Warszawskiego w Grupie Mokotów-Czerniaków pod dowództwem ppor. Zdzisława Zajdlera „Żbika”.

Podczas okupacji uczestniczył w następujących akcjach bojowych:

- ul. Belwederska (17 maja 1944 r.)

- wysadzenie pociągu pod Wielkimi Dębami

- ul. Piękna/Al. Ujazdowskie

- Puszcza Kampinoska/Palmiry

W Powstaniu Warszawskim walczył początkowo w Oddziale Kolegium „A” przydzielonego do Batalionu „Miotła” w Zgrupowaniu „Radosław”.

Od 12 sierpnia 1944 r. razem z plutonem „Śnicy” w składzie 3 kompanii Batalionu „Zośka”.

Ranny najpewniej w dniu 24 sierpnia 1944 r., podczas walk w obronie PWPW; z uwagi na odniesione rany ewakuował się ze Starego Miasta kanałami do Śródmieścia.

Po krótkim odpoczynku skierowany, razem z całym oddziałem, na Czerniaków, gdzie brał udział w walkach toczonych od dnia 5 września 1944 r., aż do nocy 17/18 września kiedy to razem z grupą rannych został ewakuowany na praski brzeg Wisły.

We wrześniu 1944 r. w Kołbieli aresztowany na chwilę przez NKWD, z więzienia wydobyty dzięki staraniom ojca.

W 1945 r. przeniósł się do Krakowa, gdzie pod nazwiskiem Jacka Mierzejewskiego rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej. Studia ukończył z tytułem magistra inżyniera elektromechaniki górniczej.

Resztę życia spędził w Krakowie, pracując jako asystent na Wydziale Matematycznym AGH, następnie w Biurze Projektów Naftowych i Biurze Projektów Górniczych.

Żonaty z Haliną, więźniarką KL Ravensbrueck, pozostawił córkę Annę.

Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym.

Zmarł w dniu 14 stycznia 2003 r., pochowany został na cmentarzu Prądnik Czerwony (ul. Batowicka) w Krakowie (kwatera CL, rząd IV, grób 1).