Jerzy Świderski „Pol” plut., odznaczony KW, urodzony 10 lutego 1927 roku w Warszawie, syn Antoniego, kapitana Wojska Polskiego walczącego w wojnie obronnej 1939 r., który został zamordowany w 1940 r. w Starobielsku, i Antoniny z domu Krawczyk. Naukę w Publicznej Szkole Powszechnej rozpoczął w 1933 r. w Sokółce koło Grodna. Od 1938 r. uczęszczał do szkoły w Bochni, dokąd przeniesiono służbowo ojca. Zarówno w Sokółce, jak i w Bochni należał do szkolnej drużyny harcerskiej. Jesienią 1939 r. powrócił z matką do Warszawy. Od 1941 r. uczył się w Prywatnym Męskim Gimnazjum i Liceum im. Wojciecha Górskiego. Dla zdobycia legalnych dokumentów, chroniących przed wywiezieniem na przymusowe roboty, uczęszczał także od 1941 r. do Szkoły Zawodowej Mechanicznej. Maturę uzyskał w 1944 r. na tajnych kompletach.
W konspiracji w Szarych Szeregach. Od 1942 r. członek Bojowych Szkół (BS) i uczestnik akcji Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”.
W Powstaniu Warszawskim brał udział w walkach na Woli jako żołnierz II plutonu „Alek” 2 kompanii „Rudy”. Poległ 12 sierpnia 1944 r., nazajutrz po wycofaniu się oddziałów na Stare Miasto, podczas zdobywania szkoły przy ul. Stawki.
Pochowany z ciotecznym bratem Wiesławem Krajewskim „Sem”, „Miki” (żołnierzem plutonu „Alek”, poległym w Powstaniu 20 września 1944 r. na Czerniakowie) w Kwaterze Batalionu “Zośka” na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie (A20-3-14).