Wiesław Denel „Orzech”, plutonowy
Urodzony 8 czerwca 1923 roku w Łodzi, syn Fryderyka, włókniarza, i Janiny z domu Helbing. W latach 1930–1937 uczył się w Miejskiej Eksperymentalnej Szkole Pracy w Łodzi. W latach 1937–1939 r. był uczniem Gimnazjum im. Władysława Reymonta i członkiem drużyny harcerskiej tej szkoły.
W 1940 r. przybył wraz z rodzicami do Warszawy. Od 1941 r. studiował przez dwa lata w Państwowej Szkole Budowy Maszyn, działającej jawnie w miejsce Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. W 1942 r. po aresztowaniu ojca, który zginął w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie, musiał utrzymywać matkę i siostrę. Wykorzystując swoje zdolności manualne, skonstruował warsztat tkacki, na którym produkował włosiankę. W 1944 r. została aresztowana jego matka, więziona najpierw na Pawiaku, następnie w Ravensbrück i Bergen-Belsen.
Działalność konspiracyjną rozpoczął w grupie „Prawdzica” (NN). Po dekonspiracji grupy wiosną 1944 r. otrzymał przydział do batalionu „Zośka”.
W Powstaniu Warszawskim żołnierz I plutonu „Sad” 2 kompanii „Rudy”. Uczestniczył w walkach na Woli i Starym Mieście. Ciężko ranny w obie nogi w czasie kolejnego natarcia na Stawki 13 sierpnia, umieszczony w szpitalu Jana Bożego, a następnie w szpitalu przy ul. Długiej 7, gdzie amputowano mu nogę. Zmarł 19 sierpnia 1944 r. Pochowany na podwórzu przy ul. Kilińskiego 1/3, ekshumowany do Ogrodu Krasińskich 20 kwietnia 1945 r.
Spoczywa w Kwaterze Batalionu “Zośka” na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie (A20-3-3).