Stanisław Kozicki „Howerla” urodził się 20 maja 1918 r. w Radomiu. Właściwie Stanisław Koza vel Kozicki – nazwisko rodowe: Koza, nazwisko używane w czasie okupacji – od roku 1943 Kozicki.
W czasie okupacji działał w konspiracji najpierw w Bytomiu, a następnie w Łodzi i Skierniewicach. Zajmował się przede wszystkim kolportażem tajnej prasy, przenoszeniem broni i pracą przy nasłuchu radiowym. W okresie od jesieni 1942 do wiosny 1943 roku był komendantem Hufca Skierniewice w stopniu podharcmistrza.
W maju 1943 roku przedostał się do Warszawy. Był członkiem Komendy Chorągwi Mazowieckiej Harcerzy i pełnił funkcję komendanta Wydziału Grup Szturmowych Szarych Szeregów w tej Chorągwi. Po odbyciu kursu instruktorskiego został mianowany harcmistrzem. Latem 1943 roku po zatrzymaniu w łapance ulicznej znalazł się w transporcie na roboty do Niemiec. Udało mu się uciec w okolicach Łowicza i powrócić do Warszawy. Wiosną 1944 roku ukończył turnus Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”.
W czasie Powstania Warszawskiego dowodził I plutonem 3. kompanii Batalionu „Zośka”. Walczył na Woli, gdzie brał udział m.in. w zdobyciu niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Warschau przy ul. Gęsiej, tzw. „Gęsiówki” oraz na Starym Mieście. Był dwukrotnie ranny. Poległ 22 sierpnia 1944 r. na boisku „Polonii” przy ul. Konwiktorskiej 6 podczas natarcia, które było próbą przerwania niemieckich pozycji w okolicach Dworca Gdańskiego i połączenia powstańczych sił Starego Miasta i Żoliborza. Łączniczka Batalionu „Zośka”, Anna Szarzyńska-Rewska „Renata” tak wspominała to wydarzenie:
„(…) Okropną wiadomość przyniosła łączniczka „Hela”. Towarzyszyła ona „Howerli”. Na jej oczach raz został trafiony, ale jeszcze mógł iść. A potem po raz drugi, w głowę czy szyję – wtedy padł (…)”.
Pierwotnie został pochowany na podwórzu domu przy ul. Franciszkańskiej 12. Obecnie jego szczątki spoczywają w kwaterze Batalionu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i pośmiertnie Orderem Virtuti Militari z rozkazu Dowódcy AK nr 400 z 31 VIII 1944 “za odznaczenie się w walkach Grupy «Północ» na Starym Mieście”.