Barbara Plebańska „Ola” łączniczka
Urodzona 16 maja 1922 roku, w Słonimiu, córka Włodzimierza i Olgi z domu Moraczewskiej, zamieszkała w Warszawie. Harcerka 15 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerek. Wcześnie, w latach 30-tych osierocona. Wychowywała się po śmierci rodziców pod okiem pierwszej żony ojca, Heleny Plebańskiej z domu Denisow. Później znaczący wpływ na jej wychowanie miała ciotka Jadwiga Zanowa z domu Moraczewska.
W konspiracji łączniczka dowódcy 1 kompanii „Maciek” Batalionu „Zośka” Andrzeja Malinowskiego („Włodek”). Wraz z nim pełniła funkcję obserwatora podczas akcji „Tramwaj” („Sonderwagen”). W jej mieszkaniu przy ul. Mazowieckiej 6 znajdował się punkt kontaktowy.
W Powstaniu Warszawskim łączniczka dowództwa 1 kompanii „Maciek”. 27 sierpnia 1944 r. przekradła się przez posterunki niemieckie w okolicę Piaseczna z instrukcją gen. Antoniego Chruściela („Monter”), do oddziału ppłk. ks. Jana Stępnia („Szymon”), w sprawie pertraktacji z dowódcą II korpusu węgierskiego, gen. Belą Lengyelem o przejęcie przez Powstańców węgierskiego sprzętu artyleryjskiego.
Brała udział w walkach na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. 23 września po upadku Czerniakowa dostała się do niewoli niemieckiej. Po przesłuchaniach w al. Szucha, pędzona z grupą powstańców na Wolę, prawdopodobnie rozstrzelana 24 września 1944 r. w kościele Św. Stanisława.
Upamiętniona na Mogile Symbolicznej w Kwaterze Batalionu “Zośka” na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.
Jej młodsza siostra Janina („Jola”), łączniczka dowódcy 3 kompanii Batalionu „Zośka” poległa w Powstaniu 30 sierpnia 1944 r.