Jacek Majewski “Sielakowa”
Jacek Majewski urodził się 4 kwietnia 1923 r. w Pruszkowie, jako syn Leszka i Marii z domu Borsuk, pochodził ze znanej rodziny fabrykantów. Uczęszczał do Prywatnej Szkoły Powszechnej, a następnie do Prywatnego Męskiego Gimnazjum i Liceum Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej w Warszawie, gdzie w 1939 r. uzyskał tzw. „małą maturę”.
Był harcerzem 21 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. gen. Ignacego Prądzyńskiego. W czasie okupacji kontynuował naukę na tajnych kompletach w gimnazjum Zamoyskiego, otrzymując w 1941 r. świadectwo dojrzałości. W latach 1941–1943 studiował w Państwowej Szkole Budowy Maszyn, działającej jawnie w miejsce Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda.
W czasie okupacji od 1940 r. pracował jako ślusarz i tokarz w Fabryce Ołówków “St. Majewski i S-ka” w Pruszkowie, której wieloletnim dyrektorem był Jego Ojciec.
Działalność konspiracyjną rozpoczął w PET, organizacji młodzieżowej o charakterze samokształceniowo-wychowawczym. Wraz z członkami tej organizacji wszedł jesienią 1942 r. do Grup Szturmowych Szarych Szeregów.
Po przekształceniu OS “Jerzy” w Batalion “Zośka” znalazł się w 1. plutonie “SAD”, 2. kompanii “Rudy”, w której pełnił funkcję zastępcy szefa wyszkolenia. W maju 1944 r. ukończył turnus Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”. Brał udział w akcjach bojowych „Sieczychy” i „Wilanów”.
W Powstaniu Warszawskim walczył na Woli i Starym Mieście jako żołnierz Batalionu “Zośka” – 2. kompania “Rudy” – I pluton “Sad” w Zgrupowaniu “Radosław” – pułk “Broda 53″ – jako zastępca dowódcy plutonu.
Poległ w nocy z 30 na 31 sierpnia 1944 roku, na ul. Bielańskiej, podczas nieudanej próby przebicia oddziałów staromiejskich do Śródmieścia.
Podporucznik, podharcmistrz.
Odznaczony Krzyżem Walecznych.
Został pochowany w Kwaterze Batalionu “Zośka” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (grób A20-5-13).