Kazimierz Kuźmiński „Kajus” sierż., odznaczony KW
Urodzony 19 kwietnia 1925 roku w Lutosławicach, powiat Piotrków Trybunalski, syn Maksymiliana i Wandy z domu Bryszewskiej. Od jesieni 1939 r. członek Szarych Szeregów w Zgierzu, gdzie uczęszczał do Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Staszica.
Po wysiedleniu rodziców ze Zgierza w końcu 1940 r. przekroczył nielegalnie granicę Generalnej Guberni, przybywając do Warszawy. Włączył się w nurt konspiracyjny. Członek nowych Grup Szturmowych Szarych Szeregów w bloku „Cytadela” (hufiec „Żoliborz”), dowodzonym przez Michała Glinkę „Michała”. Przeszedł szkolenie wojskowe, ukończył kurs minerski („Filtry”), brał udział w zdobywaniu broni na Niemcach.
W Powstaniu Warszawskim żołnierz II plutonu 3 kompanii „Giewonta”. W walkach na Woli brał udział w zdobyciu „Gęsiówki” 5 sierpnia 1944 r., w potyczkach na terenie Getta i obronie barykad przy ul. Okopowej. Po wycofaniu się batalionu na Stare Miasto uczestniczył w walkach na Stawkach, obronie Szpitala Jana Bożego, w natarciu na Dworzec Gdański 22 sierpnia. Poległ 30 sierpnia 1944 r. w zbombardowanym budynku – kwaterze kompanii „Giewonta” przy ul. Zakroczymskiej 7.
Pochowany w Kwaterze Batalionu “Zośka” na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie (A20-4-10).
Młodszy brat Stanisława (ur. 1919 r.) pseudonim „Skobig”, uczestnika Powstania Warszawskiego, dowódcy plutonu w kompanii batalionu „Zaremba – Piorun”, po wojnie absolwenta SGGW, zmarłego w 1986 r.