Zofia Kasperska urodziła się 3 czerwca 1925 roku w Brwinowie koło Warszawy, jako córka Jerzego i Celestyny z domu Dąbrowskiej.
Szkołę powszechną ukończyła przed wybuchem wojny. W czasie okupacji uczyła się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej. Tam też w 1944 r. uzyskała maturę na tajnych kompletach. W trakcie nauki udzielała korepetycji z historii i geografii oraz organizowała komplety dla dziewcząt ze szkół powszechnych. Od lat szkolnych związana z harcerstwem, w 1940 r. rozpoczęła działalność konspiracyjną w ”Związku Koniczyn”, a następnie w Szarych Szeregach. Uczestniczyła w przenoszeniu broni ze skrytek i tajnych magazynów na punkty kontaktowe przed akcjami zbrojnymi oraz dostarczaniu materiałów konspiracyjnych, a także zapisywaniu numerów niemieckich samochodów.
W Powstaniu Warszawskim łączniczka II plutonu „Alek” 2 kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. Przebyła cały szlak bojowy batalionu. 31 sierpnia 1944 r. wraz z oddziałem pod dowództwem Andrzeja Romockiego „Morro” przebiła się do Śródmieścia. W kościele pw. św. Antoniego z Padwy mieszczącego się przy ul. Senatorskiej 31 opatrywała rannych.
Poległa 9 września 1944 r. w trakcie walk powstańczych przy ul. Książęcej 1 na Czerniakowie. Miała wówczas 19 lat.
Pochowana w jednej mogile razem z Haliną Kostecką-Kwiatkowską „Halusią” w kwaterze Batalionu na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.
Odznaczona Krzyżem Walecznych.
