Hubert Lenk – „Hubert”, kapral podchorąży. Urodził się w 1924 roku. Uczeń Państwowego Gimnazjum i Liceum Męskiego im. Joachima Lelewela, był harcerzem 5 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Zygmunta Miłkowskiego.
W czasie okupacji wprowadzony do Szarych Szeregów, należał do drużyny „Sad 100” Hufca Południe. Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola” w stopniu kaprala.
W trakcie akcji odbicia z rąk gestapo Janka Bytnara „Rudego” został przydzielony do sekcji „Granaty”, dowodzonej przez Macieja Aleksego Dawidowskiego. Trzyosobowa grupa (obok „Alka” i „Huberta” był w niej jeszcze Jerzy Zapadko „Mirski”) uzbrojona w cztery granaty i rewolwery stanowiła ostatnią zaporę, której celem miało być rozbicie silnika więźniarki.
Akcja pod Arsenałem okazała się dla „Huberta” tragiczna. W trakcie odwrotu, podczas wymiany ognia pod Arbeitsamtem schował się w bramie przy ulicy Długiej 27, żeby przeładować broń. Tam został zatrzymany przez Ernsta Sommera – obywatela niemieckiego, właściciela pobliskiego baru i przekazany Gestapo. Po ciężkim śledztwie (przesłuchiwany był równie brutalnie jak „Rudy” i „Heniek”) Hubert Lenk został rozstrzelany 7 maja 1943 roku na terenie posesji Dzielna 21, naprzeciw bramy więzienia Pawiak. Ciała nigdy nie odnaleziono, najprawdopodobniej zostało spalone w ruinach Getta.
Jego nazwisko wyryte jest na Mogile Symbolicznej w Kwaterze Batalionu „Zośka” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
W osiemdziesiątą rocznicę śmierci została odsłonięta tablica poświęcona „Hubertowi” na ścianie budynku Długa 27, w miejscu Jego aresztowania.