Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie przy ulicy Bagatela 10 jako syn Stanisława – krytyka literackiego, żołnierza Legionów Polskich, oficera wywiadu tzw. dwójki WP i Stefanii z domu Zieleńczyk – nauczycielki.
W 1931 roku został uczniem Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego, a w 1937 roku kontynuował naukę w tej samej szkole w nowo utworzonym dwuletnim liceum ogólnokształcącym, w klasie o profilu humanistycznym. Dwa lata później otrzymał świadectwo dojrzałości.
1 grudnia 1941 roku Krzysztof na tajnych kompletach w domu Emilii i Tadeusza Hiżów, poznał Barbarę Drapczyńską. Baczyński miał wówczas lat 20, Basia 19. Bardzo szybko między dwojgiem młodych ludzi zrodziło się uczucie. Już po czterech dniach znajomości Krzysztof zdecydował się na oświadczyny, które wybranka przyjęła. 3 czerwca 1942 roku para wzięła ślub w kościele pw. Świętej Trójcy na Solcu
Od jesieni 1942 do lata 1943 Krzysztof był studentem polonistyki na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Natomiast zarobkowo zajmował się m.in. szkleniem okien, malowaniem szyldów. Po pewnym czasie porzucił studia polonistyczne, aby poświęcić się poezji i konspiracji.
Od lipca 1943 roku objął funkcję sekcyjnego w II plutonie „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu AK „Zośka” . Używał ps. „Krzysztof”, „Zieliński”. W swoim mieszkaniu przy ulicy Hołówki 3 urządził skrytkę na broń. Od grudnia 1943 r. był kierownikiem działu poezji miesięcznika społeczno-literackiego „Droga”.
27 kwietnia 1944 roku brał udział w akcji wykolejenia pociągu niemieckiego na odcinku Tłuszcz – Urle. Ukończył także turnus Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”, a 25 maja 1944 roku, rozkazem jej komendanta por. „Gustawa” otrzymał stopień starszego strzelca podchorążego rezerwy piechoty.
W czerwcu 1944 r. brał udział w szkoleniu terenowym tzw. Bazie Leśnej w Puszczy Białej pod Wyszkowem (Akcja „Par I”)
1 lipca 1944 roku w wyniku krytycznej oceny wyszkolenia bojowego, rozkazem dowódcy 2 kompanii „Rudy” Batalionu „Zośka” Andrzeja Romockiego ps. „Morro” został zwolniony z funkcji sekcyjnego, jednocześnie zaproponowano mu objęcie „nieoficjalnego stanowiska szefa prasowego kompanii”. Taka decyzja nie spodobała się Krzysztofowi, który był bardzo zdeterminowany, by walczyć.
Parę dni później Baczyński przeszedł do Batalionu „Parasol”. Tam objął funkcję zastępcy dowódcy III plutonu 3. Kompanii i przyjął pseudonim „Krzyś”.
1 sierpnia 1944 r. „Krzyś” został wysłany w rejon placu Teatralnego po odbiór butów dla oddziału, gdzie zaskoczył go wybuch Powstania Warszawskiego. Odcięty od macierzystej jednostki dołączył do oddziału, sformowanego z ochotników, którymi dowodził ppor. Lesław Kossowski ps. „Leszek” – dowódca reduty „Ratusz-Pałac Blanka”.
Krzysztof Kamil Baczyński poległ 4 sierpnia 1944 roku w Pałacu Blanka około godziny szesnastej trafiony przez strzelca wyborowego, który strzelał najprawdopodobniej z gmachu Teatru Wielkiego.
Początkowo został pochowany na tyłach Pałacu. Po zakończeniu wojny został ekshumowany na Cmentarz Wojskowy na Powązkach kw. A22 rz.2 gr.25. Grób znajduję się pomiędzy kwaterami batalionów AK „Zośka” i „Parasol”.
Żona poety, Barbara w czasie Powstania Warszawskiego przebywała w domu swoich rodziców na ul. Pańskiej. Podczas bombardowania 24 sierpnia 1944 roku została trafiona odłamkiem szkła w głowę. Zmarła 1 września 1944 roku. Według potwierdzonej przez matkę pogłoski Basia spodziewała się dziecka. Pochowana została w razem ze swoim mężem.
Opracowała: Ewa Bartnikiewicz