Facebook

107-me urodziny Władysława Cieplaka

Władysław Miłosław Cieplak  „Giewont”, „Kwiczoł”, „Mały” por. hm,, odznaczony VM V kl. i dwukrotnie KW

 

Urodzony 6 czerwca 1917 roku w Aleksandrowie Kujawskim, syn Aleksandra, pracownika umysłowego Starostwa w Koninie, i Stefanii z domu Łuszkiewicz. Naukę rozpoczął w 1924 r. w Publicznej Szkole Powszechnej w Koninie. Od 1929 r. uczęszczał do miejscowego Gimnazjum Rady Opiekuńczej, a od 1933 r., po przeniesieniu się rodziców do Poznania, kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum im. św. Jana Kantego w tym mieście. Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1939 r.

 

Od wczesnych lat był związany z harcerstwem. W 1925 r. został członkiem Drużyny „Wilcząt”. Od 1926 r. do 1929 r. członek Drużyny Harcerzy w Koninie przy szkole powszechnej. W latach 1929–1933 należał do Konińskiej Drużyny Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki. W latach 1933–1939 był członkiem 21 Poznańskiej Drużyny Harcerzy im. Tadeusza Rejtana, pełniąc kolejno funkcje od zastępowego do drużynowego (od 1937 r.) włącznie. Przed objęciem tej ostatniej funkcji w 21 PDH był przybocznym Floriana Marciniaka, późniejszego pierwszego naczelnika Szarych Szeregów. W latach 1935–1937 ukończył kurs Przysposobienia Wojskowego z oceną dobrą.

 

Pierwsze dni wojny 1939 r. spędził w Poznaniu, pracując przy boku Floriana Marciniaka w Pogotowiu Harcerzy. Po zajęciu Poznania przez wojska niemieckie odbył z grupą harcerzy marsz ewakuacyjny do Warszawy. W toku tego marszu starał się o wcielenie do wojska. W jednej ze strzeleckich kompanii pełnił funkcje łącznika przy dowódcy oddziału w walkach pod Kutnem.

 

Po zakończeniu kampanii wrześniowej zamierzał wraz z bratem Przemysławem przedostać się przez Węgry na zachód do powstających tam jednostek Wojska Polskiego. Dowiedziawszy się o wysiedleniu rodziców z Poznania, zmienił plany i wrócił do Warszawy. Tu, za namową Floriana Marciniaka, pełniącego już wówczas funkcję naczelnika Szarych Szeregów, od marca 1940 r. włączył się do działalności konspiracyjnej. Z natury opanowany, pracowity i uzdolniony, w czasie okupacji, poza stałą, bardzo intensywną pracą w konspiracji, wykazał nieprzeciętne zdolności organizacyjne i wielki zmysł przedsiębiorczości. Założył sklep jubilerski przy ul. Świętokrzyskiej koło ul. Szkolnej. Oprócz źródeł dochodu dla utrzymania rodziny, lokal ten spełniał doniosłą rolę w konspiracji, jako ważny punkt kontaktowy. Często był on także bazą materialną dla Głównej Kwatery Szarych Szeregów, służąc jej pożyczkami.

 

W okresie październik 1941 r. – czerwiec 1942 r. ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty ZWZ–AK w stopniu kaprala podchorążego. Wiosną 1942 r. był uczestnikiem „Szkoły za Lasem”. W 1943 r. przez pewien czas pełnił funkcję przybocznego Komendanta Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów, hm. Stanisława Broniewskiego „Stefana Orszy”. Był także jednym z kierowników kolportażu Głównej Kwatery Szarych Szeregów. Z chwilą utworzenia 1 września 1943 r. Batalionu „Zośka” objął dowództwo 2 kompanii „Rudy”. W okresie czerwiec – lipiec 1944 r. jako dowódca szkoleniowej „Bazy Leśnej” pod Wyszkowem sprawdził swoje zdolności organizacyjne i instruktorskie. Brał udział w akcjach: „Arsenał” (jako dowódca grupy „ubezpieczenie”), „Czarnocin”, odbicia więźniów ze szpitala Dzieciątka Jezus w lipcu 1943 r. (jako dowódca akcji) oraz „Wilanów”(również jako dowódca akcji).

 

Po akcji „Wilanów” zwolniony z funkcji dowódcy kompanii „Rudy”.

 

W lecie 1944 r. dowódca Bazy pod Wyszkowem.

 

W Powstaniu Warszawskim dowódca nowo sformowanej 3 kompanii batalionu „Zośka”, zwanej od jego pseudonimu kompanią „Giewonta”. Wśród przyjaciół znany był jako Miłek. Walczył na Woli i Starym Mieście. Poległ 30 sierpnia 1944 r. wraz z 26 żołnierzami swojej kompanii pod gruzami zbombardowanego budynku przy ul. Zakroczymskiej 7. Wraz z nimi ekshumowany 17 sierpnia 1945 r. i przeniesiony do zbiorowej mogiły (A20-4-5) w kwaterze batalionu „Zośka” na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.

 

Starszy brat Przemysław, strz. „Smyk”, był żołnierzem III. plutonu „Felek” 2. kompanii „Rudy” Batalionu “Zośka”. Uczestnik Powstania Warszawskiego, ranny na Woli, zmarły 6 stycznia 1980 r. w Szczecinie.

KWESTA ON-LINE