Tadeusz Tyczyński „Pudel”, „Topora”, ppor., odznaczony KW, urodzony 7 lutego 1923 roku w Warszawie, syn Tadeusza, lekarza medycyny, i Kazimiery z domu Czaczkowskiej. Był uczniem Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Przed 1939 r. nie należał do harcerstwa. Maturę zdał na tajnych kompletach w czasie okupacji.
W konspiracji w Szarych Szeregach . Członek Grup Szturmowych hufca „Centrum” („CR 200”), wprowadzony przez stryjecznego brata Wiesława Tyczyńskiego („Olgierd”). Pełnił funkcję instruktora terenoznawstwa. W czerwcu 1942 r. ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty ZWZ–AK. Brał udział w akcjach dywersyjnych: „Celestynów”, „Pogorzel” i „Rogoźno”.
W okresie styczeń – maj 1944 r. zastępca dowódcy 2 drużyny III plutonu 1 kompanii „Felek”. Uczestniczył w szkoleniu wojskowym w „Bazie Leśnej” pod Wyszkowem jako zastępca dowódcy drużyny i dowódca sekcji.
W Powstaniu Warszawskim dowódca 2 drużyny w III plutonie „Felek” 2 kompanii „Rudy” Batalionu „Zośka”. Poległ 3 sierpnia 1944 r. na terenie obozu przy ul. Gęsiej. Był pierwszym poległym żołnierzem z plutonu „Felek”. Na jego cześć koledzy nazwali jeden ze zdobytych na ul. Okopowej czołgów „Pudel”. Ciała nie odnaleziono.
Upamiętniony na Mogile Symbolicznej w Kwaterze Batalionu “Zośka” na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.