Leonard Pecyna „Lolek”, ppor. phm, odznaczony dwukrotnie KW, urodzony 4 listopada 1922 roku w Warszawie, w rodzinie Aleksandra, urzędnika kolejowego i Janiny z domu Zawiślak.
Naukę w szkole powszechnej rozpoczął w Piastowie pod Warszawą, gdzie zamieszkał z rodzicami. Następnie uczył się w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Joachima Lelewela w Warszawie. Należał do 5 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. płk. Zygmunta Miłkowskiego.
W czasie okupacji kontynuował naukę na tajnych kompletach, otrzymując w 1941 r. świadectwo dojrzałości. Wkrótce rozpoczął studia na tajnej Politechnice Warszawskiej.
W konspiracji w Szarych Szeregach. Jesienią 1943 r. ukończył I turnus Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”. Od września 1943 r. do końca lipca 1944 r. był dowódcą 1 drużyny II plutonu „Alek” 2 kompanii „Rudy”. Również po reorganizacji batalionu w czerwcu 1944 r. pełnił nadal tę funkcję.
Brał udział w akcjach bojowych: „Sól”, „Wilanów” i „T–U”. W czerwcu 1944 r. uczestniczył w szkoleniu wojskowym w „Bazie Leśnej” pod Wyszkowem.
W Powstaniu Warszawskim walczył na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie jako zastępca dowódcy, a w końcowej fazie walk na Czerniakowie jako dowódca II plutonu „Alek” 2 kompanii „Rudy”. Był siódmym z kolei, ostatnim dowódcą tego plutonu, przejmując dowodzenie po poległym Andrzeju Samsonowiczu („Xiążę”). Poległ 18 września 1944 r. na ul. Wilanowskiej 18. Ciała nie odnaleziono. Upamiętniony na Mogile Symbolicznej.