Stanisław Findeisen „Olszyna” sierż. pchor., odznaczony KW, urodził się 7 października 1924 roku w Toruniu, syn Stanisława, inżyniera elektryka, i Alicji z domu Handke. Od najmłodszych lat mieszkał i wychowywał się w Warszawie. Po ukończeniu publicznej szkoły powszechnej w 1938 r. rozpoczął naukę w Prywatnym Męskim Gimnazjum i Liceum Ludwika Lorentza. Przed 1939 r. nie należał do harcerstwa.
W okresie okupacji kontynuował naukę na tajnych kompletach, otrzymując w 1943 r. maturę. Uzdolnienia i zainteresowania humanistyczne predysponowały go do przyszłych studiów uniwersyteckich. Do działalności konspiracyjnej w Szarych Szeregach wprowadził go Andrzej Wolski „Jur Felkowy”, późniejszy dowódca 4 drużyny III plutonu 2 kompanii „Rudy” Batalionu „Zośka”. Jako żołnierz Grup Szturmowych Szarych Szeregów ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty ZWZ–AK, a następnie przeszedł praktyczne szkolenie wojskowe w „Bazie Leśnej” pod Wyszkowem, w lecie 1944 r.
W Powstaniu Warszawskim żołnierz III plutonu „Felek” 2 kompanii „Rudy”. Walczył na Woli i Starym Mieście. Ranny, powrócił do oddziału 24 sierpnia. Poległ 30 sierpnia 1944 r. na terenie zakładów „Fiata” przy ul. Sapieżyńskiej.
Pochowany w Kwaterze Batalionu “Zośka” na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie (A20-3-11). Jest to jednocześnie grób plut. Stefana Wiśniewskiego “Muchy” i Zbigniewa Wojciechowskiego “Piona”. Czwarty żołnierz z obsługi erkaemu, sierż. Tadeusz Müller “Zawrat”, który zginął wraz z nimi, pochowany jest mogile na wprost w 4 rzędzie.
Starszy brat Władysława, st. strz. „Władka”, uczestnika Powstania Warszawskiego w Śródmieściu Południowym i na Mokotowie w szeregach Batalionu „Ruczaj”, po wojnie automatyka, profesora, rektora Politechniki Warszawskiej w latach 1981–1985, senatora RP I i II kadencji, kawalera Orderu Orła Białego.