Maria Kowalska „Maryna”, sanitariuszka, odznaczona KW, urodziła się 15 września 1924 roku w Warszawie, córka Henryka, inżyniera elektryka, i Janiny z domu Benedek, biologa. W 1937 r. rozpoczęła naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum Żeńskim im. Królowej Jadwigi. Należała do 14 Warszawskiej Drużyny Harcerek „Białej”.
We wrześniu 1939 r. pełniła służbę sanitariuszki w ośrodku dla uchodźców, zorganizowanym w budynku gimnazjum. W pierwszym okresie okupacji kontynuowała naukę, a jednocześnie opiekowała się rannymi żołnierzami w Szpitalu Ujazdowskim. W okresie czerwiec – grudzień 1942 r., po aresztowaniu starszej siostry Ireny i wielokrotnych rewizjach w domu, ukrywała się pod Łowiczem. Wiosną 1943 r. uzyskała maturę na kompletach dawnego Gimnazjum im. Królowej Jadwigi. Jesienią tego roku rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim tajnego Uniwersytetu Warszawskiego (Prywatna Szkoła Zawodowa dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego doktora Jana Zaorskiego).
Od jesieni 1943 r. sanitariuszka batalionu „Zośka”.
W Powstaniu Warszawskim komendantka drużyny sanitarnej II plutonu 3 kompanii „Giewonta”. W walkach na Woli lekko ranna. 30 sierpnia 1944 r. w czasie walk na Starym Mieście zasypana gruzami z resztą kompanii „Giewonta” w zbombardowanym budynku przy ul Zakroczymskiej 7. Jako jedna z nielicznych wydobyta spod gruzów i przeniesiona do szpitala przy ul. Długiej 7. Zmarła nazajutrz w wyniku odniesionych ran w spalonym po zbombardowaniu gmachu szpitala.
Pochowana tymczasowo na Starym Mieście, 19 kwietnia 1947 roku została ekshumowana z mogiły w Ogrodzie Krasińskich na Cmentarz Wojskowy na Powązkach – kwatera batalionu „Zośka” ( A20-2-25).
Siostra Ireny, łączniczki „Irki”, w 3 kompanii „Giewonta”, uczestniczki walk na Czerniakowie, zamordowanej na Woli 24 września 1944 r.